In zijn typische mix van singer-songwriter en klassiek herinnert Swerts de luisteraar aan het troostende feit dat we er weldra nooit meer zullen zijn.

Na Weg (2010), Anatomie van de melancholie (2013) en Schaduwland (2016) voelt dit voor Swerts als een logische volgende stap aan. Al heel zijn leven is Swerts nieuwsgierig naar wat de tand des tijds met de mens uitricht, met zichzelf niet het minst, en dan zijn begraafplaatsen nooit ver weg. Hij is zelf verbaasd dat het zo lang heeft geduurd: het idee om ooit een 'kerkhofplaat' te maken, met daarop muziek voor dode momenten, spookt  al jaren door zijn hoofd.

Muzikaal is Oud Zeer een stuk kaler, een pak meer uitgebeend dan zijn vorige albums. Piano, stem, hier en daar wat gitaar of strijkers: meer is er niet. Deze keer liet hij zich vooral inspireren door The Raven van Edgar Allen Poe (‘Nimmermeer’) en Hejira van Joni Mitchell, een van zijn lievelingsplaten. 'Well I looked at the granite markers', zingt Mitchell in het titelnummer van dat album. 'Those tributes to finality, to eternity.' In hetzelfde nummer weerklinken ook de onsterfelijke woorden: 'There’s comfort in melancholy'.

En het is vooral dat slaan en zalven van het kerkhof dat Swerts probeert de verklanken: aan de ene kant het oude zeer dat over de graven sluimert, de talloze verhalen van smart achter de sierlijke zerken en de menselijke worsteling met vergankelijkheid. Aan de andere kant de prachtige onthechting en onthaasting die zo’n plek kan bieden. Nergens vind je een meer efficiënte “detox” voor het teveel aan lawaai, stress en ego dat zo eigen is aan de moderne tijd.

genre

• Muziek

prijzen

• vvk: 16 euro
• kassa: 18 euro

locatie

• Sint-Lambertuskerk
• Markt 1
• 2180 Ekeren